Są największymi żyjącymi członkami rodziny psowatych, do której zaliczają się także lisy i kojoty. Wilki są przodkami wszystkich współczesnych psów domowych. Występują w trzech gatunkach i blisko 40 podgatunkach. Najpopularniejszym typem wilka jest wilk szary lub wilk leśny. 
 

Jak wygląda wilk szary

Sierść szarego wilka może przybierać różne kolory, od czystej bieli po jednolitą czerń, jednak najczęściej spotykanym odcieniem jest płowy brąz, gdzie sierść jest przetykana czarnymi, białymi, złotymi i brązowymi pasmami. To charakterystyczne, prążkowane ubarwienie, znane jako aguti, występuje u wielu gatunków dzikich.
Wilki posiadają dwie warstwy futra: zewnętrzną, ochronną warstwę złożoną z długich, grubych włosów, które odprowadzają wodę i śnieg oraz nadają sierści wilka kolor. Wewnętrzna warstwa to gęsta, miękka, szara "wełna", która zatrzymuje powietrze i izoluje wilka od warunków atmosferycznych. Dzięki tym warstwom wilki są w stanie komfortowo znosić temperatury znacznie poniżej zera. Nawet gdy śnieg spada na futro wilka, nie topi się. Wiosną warstwa wewnętrznej wełny jest zrzucana, aby zapewnić wilkowi ochłodę w cieplejszych miesiącach.
Oczy wilków przybierają różnorodne odcienie, od złotego po pomarańczowy, a czasem nawet zielony. Po urodzeniu mają niebieski kolor, który zmienia się po około ośmiu tygodniach życia. Mięśnie szczęki wilka są dwukrotnie silniejsze niż mięśnie owczarka niemieckiego i mogą generować nacisk sięgający 700 kilogramów na cal kwadratowy. Wilki posiadają 42 zęby.
Wilki charakteryzują się długimi, smukłymi nogami oraz wąską klatką piersiową. Ich ciało jest przystosowane do szybkiego biegu i chwytania ruchomych zdobyczy, takich jak jelenie i łosie. Kości w przedramionach (kość promieniowa i łokciowa) są zrośnięte, co sprawia, że przednie nogi są mocne i sprężyste podczas biegu. Na krótkich dystansach mogą osiągnąć prędkość nawet do 45 kilometrów na godzinę. Wilki posiadają cztery palce na każdej łapie oraz dwa „wilcze pazury” - małe, szczątkowe palce - na przednich łapach. Pazury te są podobne do naszych paznokci i rosną przez całe życie wilka, nieco się ścierając w trakcie normalnej aktywności. Jednak pazury nie cofają się jak u kotów.

Jak duży jest wilk

Dorosły samiec wilka zazwyczaj waży od 34 do 54 kilogramów, a samice od 27 do 43 kilogramów. Czasami wilk może być nawet mniejszy od niektórych ras psów. Latem wilki tracą część izolującego tłuszczu i gubią większość futra, przez co stają się lżejsze. Dodatkowo, wilki zamieszkujące zimne obszary północne zwykle są większe i cięższe niż ich krewni żyjący w cieplejszym klimacie.
Średni rozmiar ciała wilka wynosi od około 91 do 152 centymetrów długości, a ich ogony zazwyczaj mierzą od około 30 do 61 centymetrów.

Polecamy >> Ciekawostki o wilkach

Gdzie żyją wilki

Wilk szary niegdyś był jednym z najbardziej rozpowszechnionych ssaków na świecie, jednak obecnie jego zasięg występowania zmniejszył się o około 30%. Kiedyś wilki można było spotkać na przestrzeni całej półkuli północnej, jednak masowe polowania spowodowały ich wymarcie w wielu obszarach Europy Zachodniej, Meksyku i USA. W niektórych krajach, jak na przykład w Japonii, wilki wyginęły całkowicie.
Obecnie wilki głównie zamieszkują odległe tereny dzikiej przyrody na półkuli północnej, szczególnie w Kanadzie, na Alasce, w Europie i Azji. Dzięki zróżnicowanej diecie, która obejmuje łosie, dziki, mniejsze zwierzęta, jak również padlinę oraz nawet śmieci domowe na obszarach miejskich, wilki potrafią przystosować się do różnorodnych siedlisk, takich jak lasy, zarośla, tereny podmokłe, łąki, obszary skaliste oraz pustynie.

Struktura społeczna stada wilków

Wilki żyją w stadach, z których większość liczy od czterech do dziewięciu osobników, ale ich wielkość może się zmieniać od dwóch do nawet 15 wilków. Czasami stado może się powiększyć nawet do 30 osobników, zanim niektóre z nich odłączą się, aby poszukać nowego terytorium i założyć własne stado.
W hierarchii stada istnieją zarówno hierarchie samców, jak i samic. Samiec alfa sprawuje kontrolę nad całym stadem, zarówno nad samcami, jak i samicami. Rozród odbywa się wyłącznie między alfą, a samicą alfa.
Gdy młode wilki osiągną wiek około trzech lat, mogą pozostać w stadzie lub opuścić je, aby znaleźć własne terytorium. 
Wilki zazwyczaj łączą się w pary na całe życie. Okres ciąży u wilków trwa około 63 dni, a zwykle rodzą od czterech do sześciu młodych.
Młode wilki zazwyczaj rodzą się w jaskiniach. Po narodzinach są ślepe i głuche, a ich waga wynosi około 0,5 kilograma. Matki karmią je mlekiem przez około sześć tygodni. Dorosłe wilki przynoszą pożywienie do jaskiń dla młodych. Matka wilków regularnie zmienia legowiska, przenosząc swoje szczenięta do nowych miejsc, aż do jesieni.

Ile żyje wilk

Na wolności wilki żyją od 8 do 13 lat, a czasem nawet dłużej. W niewoli mogą żyć ponad 15 lat.


Polecamy >> Ciekawostki o wilkach
 

Jak porozumiewają się wilki

Wilki komunikują się za pomocą różnorodnych zachowań, takich jak mowa ciała, oznakowanie zapachowe, szczekanie, warczenie i wycie. Wiele z tych zachowań służy do utrzymania hierarchii społecznej w stadzie. Gdy wilk chce wyrazić swoją podległość wobec innego wilka, może kucnąć, skomleć, podwijać ogon, lizać pysk drugiego wilka lub nawet położyć się na plecach.
Natomiast jeśli wilk chce rzucić wyzwanie innemu osobnikowi, może zacząć warczeć lub zwracać uszy do tyłu. Zabawny wilk tańczy i kłania się. Szczekanie jest często używane jako sygnał ostrzegawczy, podczas gdy wycie służy do komunikacji na większe odległości, pomagając w jednoczeniu stada i odstraszeniu intruzów

Co je wilk?

Wilki są mięsożercami, preferującymi duże ssaki kopytne, takie jak jelenie, łosie, żubry. Polują także na mniejsze ssaki, jak bobry, gryzonie i zające. Dorosłe wilki mogą spożywać nawet do 9 kilogramów mięsa podczas jednego posiłku. Zwykle wilki pochłaniają imponujące ilości swego zdobycznego łupu, konsumując praktycznie wszystko poza czaszką, większymi kośćmi i niektórymi włosami, czyli mięśnie brzucha, ścięgna, szpik, kości, futro i skórę. Zazwyczaj wchłaniają od 80 do 100% wszystkiego, co tylko jest zdatne do spożycia.

Wilki pełnią istotną rolę jako gatunek kluczowy i główny drapieżnik w swoich ekosystemach. Ich obecność pomaga w kontrolowaniu populacji zwierząt, co wpływa na równowagę ekosystemu oraz różnorodność fauny i flory. W niektórych obszarach, gdzie na wilki intensywnie polowano, prowadzone są programy ochrony i reintrodukcji, aby przywrócić ich populacje do stanu stabilnego i zapobiec niemal całkowitemu wyginięci.