Garfield w swoim zaledwie półtorarocznym życiu przeszedł już tak wiele głodu, strachu i cierpienia, że doprawdy nie wiemy, skąd w jego kocim serduszku jest tyle miłości do człowieka. Został znaleziony ledwo żywy po wypadku. Ktoś potrącił kocurka i zostawił na pastwę losu. Przez kilka miesięcy rehabilitacji staraliśmy się uratować bezwładną przednią łapkę, ale konieczna okazała się amputacja, a potem kolejne miesiące rehabilitacji. Garfie dzielnie znosił wszystkie zabiegi, a nawet był rozkosznie zadowolony z okazywanego mu – choćby w taki sposób – zainteresowania. Teraz jest kotełkiem, o którym mówimy, że jest BARDZIEJ – brak łapki w niczym mu nie przeszkadza, a chyba przez to stara się być bardziej sprawny, bardziej uroczy i bardziej oddany.