Nazywam się Kropka. Jestem śliczną, szylkretową kotką. To znaczy teraz jestem śliczna, bo jeszcze całkiem niedawno nie było pewności, czy w ogóle będę żyła. Wraz z moją siostrą Kreską żyłyśmy, a raczej wegetowałyśmy na stercie śmieci. Była już jesień, noce były zimne, padał deszcz, a my nie miałyśmy co jeść, nie miałyśmy też schronienia i dachu nad głową. W końcu zachorowałyśmy i z dnia na dzień nasz stan był coraz gorszy. W ostatniej chwili zostałyśmy zabrane do azylu. Tam dostałyśmy jeść, ale przede wszystkim nie było nam już zimno. Natychmiast zostałyśmy też zawiezione do weterynarza. Okazało się, że był to ostatni moment na leczenie. Zachorowałyśmy na koci katar i za kilka dni już by nas nie było na tym świecie. Miałyśmy dużo szczęścia, że trafiłyśmy do azylu. Teraz jesteśmy już zdrowe, odrobaczone, odpchlone i zaszczepione. Potrafimy korzystać z kuwety i uwielbiamy zabawę piłeczką. Nawet nie wiedziałyśmy, że można tak szczęśliwie żyć, nie być głodnym, zmarzniętym i chorym. Kropka i ja czekamy tylko na jeszcze jeden cud -€“ na kochającego opiekuna i własny domek. To nasze jedyne marzenie, które mamy nadzieję wkrótce się spełni. Stowarzyszenie Pomocy dla Zwierząt "Azyl na Koziej" w Świebodzinie