Jestem Krysia, młodziutka, delikatna koteczka. O tym, że jestem piękna nie muszę nawet pisać, bo to przecież widać na zdjęciach. Nie pamiętam jak układało się moje życie do tej pory, ale chyba nie było najlepiej. Znaleźli mnie młodzi ludzie, którzy przemarzniętą, chudą, głodną i ze zdeformowaną łapką przywieźli mnie do azylu. Tu zajęli się mną troskliwie i profesjonalnie. Zawieźli mnie do kliniki, w której zrobiono prześwietlenie mojej łapki. Okazało się, że to było stare złamanie, które się niewłaściwie zrosło i spowodowało zniekształcenie. Nie zalecili jednak operacji, ponieważ w chodzeniu mi to nie przeszkadzało i bioderka były w porządku. Poza tym nic mi nie dolegało, byłam zdrowa i gotowa do adopcji. Zostałam również odrobaczona i zaszczepiona. Uwielbiałam wylegiwać się na drapaku albo na parapecie, skąd miałam wspaniały widok na drzewa, na których siedziało mnóstwo ptaków. Mogłam tak leżeć i obserwować godzinami. Żyłam tak sobie spokojnie i czekałam na ludzi, którzy zabiorą mnie ze sobą do domu. Los się do mnie uśmiechnął, przynajmniej wtedy tak myślałam i tacy ludzie się pojawili. Spodobałam im się bardzo, a jak dowiedzieli się, że mam w azylu kocią przyjaciółkę - Rysię, to zaadoptowali nas obie. Wtedy myślałam, że nic złego już mnie w życiu nie spotka, że będę w końcu miała kochający, szczęśliwy dom do końca moich dni. Niestety tak się nie stało. Z Rysią znów szukamy kochającego człowieka, zrzeczono się bowiem opieki nad nami. Tak się zastanawiam co zrobiłam źle, że znów zostałam oddana. Czy już zawsze będę porzucana i nigdy nie zaznam prawdziwej ludzkiej miłości? Tli się we mnie jeszcze iskierka nadziei, że znajdzie się ktoś, kto pokocha taką kotkę jak ja i nie będzie miał dla niego znaczenia fakt, że jedna moja łapka troszkę się różni. Może gdzieś jest ktoś, kto zapewni mi bezpieczny dom do końca moich dni i pokocha mnie jak przyjaciel, bo przyjaciół się przecież nie oddaje. Stowarzyszenie Pomocy dla Zwierząt ,,Azyl na Koziej" w Świebodzinie