Nazywam się Maurycy i jestem około rocznym kocurkiem. Urodę mam po mamie, zresztą widać, że jestem piękny. Wszyscy zachwycają się moimi zielonymi, kocimi oczami. Nawet nie pamiętam co robiłem zanim trafiłem do azylu. A może po prostu nie chcę pamiętać. Znalazły mnie jakieś dwie młode kobiety z raną na szyi. Po kilku dniach trafiłem do azylu.
Nie powiem, że się nie bałem, bo jest tu dużo psów. Okazało się jednak, że nic złego mi tu nie grozi. Jednak z nerwów rozdrapałem sobie ranę, którą miałem na szyi. Moi nowi opiekunowie postanowili wtedy, że zabiorą mnie do weterynarza. Rana już prawie zagojona, zostałem też odrobaczony, zaszczepiony, ale przy okazji mnie jeszcze wykastrowali, podobno to dla mojego dobra. Skoro tak mówią, to chyba tak jest. Teraz to wiodę sobie życie kociego leniwca. Wyleguję się na drapaku lub kolanach moich opiekunów, jedzonka tu mam pod dostatkiem i mieszkam z kocimi pięknościami. W związku z tym, że jestem w tym towarzystwie jedynym dorosły kocurkiem, to każda kocica chce się ze mną bawić i pomiauczeć :) Moi opiekunowie są ze mnie zadowoleni. Załatwiam się do kuwety, nauczyłem się, że pazurki ostrzy się na drapaku i wiem, że nie wolno mi schodzić na parter, bo tam jest królestwo psów. Tylko po co mam schodzić, skoro tu u góry niczego mi nie brakuje. Dostałem nawet swoją prywatną myszkę do zabawy, szkoda tylko, że różową, ale nie będę wybrzydzał. Los się do mnie uśmiechnął i trafiłam tutaj. Mam nadzieję, że ta dobra passa mnie nie opuści i że znajdzie się ktoś, kto pokocha takiego kociego przystojniaka jak ja. Może właśnie Ty zabierzesz mnie ze sobą do domu i stanę się członkiem Twojej rodziny?
Stowarzyszenie Pomocy dla Zwierząt "Azyl na Koziej" w Świebodzinie,