Peri znaleziono przy drodze. Biała kulka pełzła poboczem w chmurach spalin i huku przejeżdżających samochodów. Wytrzeszczała niewidzące oczodoły i nadstawiała wielkie uszy. Jej tylne łapki, pupa i ogonek ciągnęły sią za nią niczym kula przywiązana do nogi skazańca. Może właśnie wtedy powinna umrzeć pod kołami... Niektórzy mówią, że tak byłoby lepiej, lecz… Nie z Peri te numery! Peri uwielbia się tulić. Najbardziej szczęśliwa jest, gdy ma ludzkiego towarzysza, którego głos i zapach już zna i wie, że może się przy nim odprężyć. Kicia kocha bawić się szeleszczącymi zabawkami, poluje na żuki, które wkradną się do jej pokoju, lokalizuje i morduje szemrzące piłeczki. Peri nie ma oczu… lecz ma uszy. Dwa sterczące kosmate radarki, przy pomocy których bezbłędnie odróżnia swojego od obcego, dzięki którym leci prosto na ofiarę swoich zabaw i identyfikuje odgłos otwieranego jedzonka. Peri nie chodzi, lecz sunie, wspierając się na przednich łapkach. Jest zadziwiająco szybka i bardzo zdeterminowana, gdy wie po co biegnie… lub przed czym ucieka 😉 Kicia jest płochliwa, boi się kotów i nowych ludzi. Nie znamy jej przeszłości. Nie wiemy, czy jej lęk przed obcymi ma korzenie w jej doświadczeniach, lecz mamy nadzieję, że z czasem oswoimy te strachy i będziemy bardziej odważni 😊. Bo przy tych swoich oporach, Kruszynka jest jednocześnie bardzo ciekawska. Wyciąga główkę, nasłuchuje, węszy, robi kilka kroczków w kierunku nowości i dopiero po krótkiej chwili namysłu, analizie otrzymanych danych, postanawia uciec, gdzie kocimiętka rośnie. Szukamy Peri domku. Domku, który pomoże jej zrobić siku, nie będzie bał się zmienić pieluszkę, czy umyć pobrudzony kuperek. Domku, który dostosuje nieco otoczenie, mając na uwadze niepełnosprawność Małej. Domku, który poświęci czas, podaruje morze miłości i zapewni poczucie bezpieczeństwa. Peri przebywa w Łodzi, jest wykastrowana, ma czip i ujemne testy FIV/FeLV. Jeśli jesteście zainteresowani jej adopcją, wypełnijcie ankietę lub zadzwońcie po godzinie 16 do Agnieszki .