Vito to przylepka, która uwielbia przytulać się do człowieka - chętnie obejmuje łapkami i rozdaje całuski, bycie na kolanach to dla niego za mało, dlatego pakuje się wyżej i stara się zrobić "futrzasty kołnierz". Mruczy przy tym pięknie i aż cały pręży się z radości. Początkowo dał mi się poznać jako niezły łobuziak, demolujący kwiatki i hałasujący czym się da w nocy - ale stopniowo uczy się rytmu dnia (chociaż wstaje koło siódmej, żeby mrucząc i pakując wąsy do nosa dopominać się o jedzenie), zwłaszcza, jeśli pamięta się o zabawie wędką czy myszką po powrocie z pracy lub posiada kilka zabawek wymagających trochę główkowania. Vito musi mieć też dużo miejsca na wyglądanie przez okno, inaczej robi sobie to miejsce sam, spychając nadmiar doniczek Emotikon wink ale już od dłuższego czasu doszliśmy do porozumienia w tym względzie - na obserwacje życia za oknem Vito potrzebuje jakieś 30-40 centymetrów parapetu.
To łajdak, ale o słodkim sercu. Mruczy jak traktor i zawsze porzuci zabawę na rzecz głaskania. Śpi też przy (a raczej na) człowieku.
Mimo dostania już setki razy łapą po pysku - wciąż niezrażony próbuje nawiązać przyjaźń z moją kotką. Zachęca ją do ganianek i stara się zasnąć jak najbliżej jej, mimo jej warków i posykiwań. Jest też bardzo ciekawski i wszędobylski, nauczył moją kotkę wskakiwania na szafę Emotikon wink Nie ma w sobie w ogóle agresji, moja dwuletnia córka może go nosić i tulić, a Vito nawet nie miauknie - a nawet wydaje się zadowolony. Nie ma też problemu z obcięciem mu pazurów czy zrobieniem zastrzyku.
Jest młody, urodzony jakoś na początku czerwca. Dwukrotnie odrobaczony, zaszczepiony, ma już umówiony termin na kastrację. Jest więc praktycznie gotowy do zmiany domu Emotikon smile Bez problemu korzysta z kuwety (z każdym żwirkiem), je wszystko i dużo. Szuka domu z innym kotem, zabawowym psem lub człowiekiem, któremu nie będzie przeszkadzać jego wariacka natura. Mieszka w Warszawie, ale do dobrego domu może dojechać i dalej.
Kontakt Martyna: , e-mal: