Nazywam się Zuzia. Jestem kotką, która jeszcze niedawno wiedziała co to jest głód, zimno i brak kochającego człowieka. Kiedy mnie znaleziono byłam chora, zarobaczona, miałam ubytki sierści i podejrzewano, że jestem w ciąży. Życie bezdomnego kota nie jest niestety ani łatwe, ani przyjemne. Trzeba codziennie walczyć o kęs pożywienia, czy choćby mały kącik do spania. Zbliżała się zima i zastanawiałam się, jak sobie poradzę, czy uda mi się przeżyć kolejną, mroźną porę roku. Myślałam, że tak już będzie zawsze. No bo kto zainteresuje się bezdomną, chorą kotką? A jednak ktoś zwrócił na mnie uwagę i teraz jestem w azylu, w bezpiecznym miejscu, otoczona opieką. Tu nie brakuje niczego, ani jedzenia, ani pieszczot, ani opieki weterynaryjnej. Od razu zawieziono mnie do weterynarza. Okazało się też, że nie jestem kotna. Zostałam odrobaczona i rozpoczęto leczenie. Z dnia na dzień czuję się coraz lepiej. Za kilka dni, po zakończeniu kuracji, zostanę też zaszczepiona i wysterylizowana. Wierzę, że wszystko będzie dobrze i już nigdy nie wrócę do swojego poprzedniego, smutnego życia. Najważniejsze, że wszystko idzie ku dobremu. Marzę o tym, że spotka mnie jeszcze szczęście i że znajdę dom i ludzi, którzy będą chcieli się mną zaopiekować. Co mogę dać w zamian? Nie wiem, czy to dużo, ale będę kochała takich ludzi do końca swoich dni i odwdzięczę się kocią miłością. To takie moje jedyne, kocie marzenie. Mam nadzieję, że niedługo się spełni.

Stowarzyszenie Pomocy dla Zwierząt "Azyl na Koziej" w Świebodzinie,