Jestem BUENO. Tak mnie nazwano, bo podobno jestem taki słodki i do schrupania. Niestety jeszcze kilka dni temu nie było wiadomo, czy w ogóle przeżyję, szczególnie, że jestem najmniejszy z całej trójki. Uratowano mnie i moje rodzeństwo w ostatniej chwili. Zabrano nas od razu do weterynarza, gdzie zostaliśmy przebadani. Nie było przyjemnie, bo dostaliśmy kilka zastrzyków, trochę płakaliśmy. Niestety urodziłem się w miejscu, gdzie nie było opieki, jedzenia a każdy pies traktowany był jak rzecz. Nikt się nami nie przejmował, przeżywali tylko najsilniejsi. Ja i moi bracia jakoś przetrwaliśmy, chociaż nasza mama nie miała nawet czym nas karmić, bo sama była głodna i nie miała co jeść. Na szczęście to już przeszłość. Teraz jesteśmy pod dobrą opieką. Mamy pełne brzuszki pysznego jedzenia, którego nigdy nie brakuje. Czas spędzamy na zabawie, jedzeniu i spaniu. Mówią nam, że jesteśmy bardzo mądrymi szczeniakami, bo umiemy załatwiać się na specjalne maty. Czasami zdarzy nam się mały wypadek, ale to już bardzo sporadycznie. Ja i moi bracia czekamy teraz na nowe rodziny, które będą chciały nas przygarnąć do swoich domów. Rodziny, które będą wyrozumiałe i cierpliwe. Będą nas bardzo mocno kochać, nawet jak coś zbroimy, szczególnie, że charakterki to podobno mamy. No, ale w końcu jesteśmy psami – terierami, a nie zabawkami. Stowarzyszenie Pomocy dla Zwierząt "Azyl na Koziej" w Świebodzinie