Perła nie widzi. I to był wystarczający powód dla właściciela, by ją uśpić. Przejęłyśmy ją w lecznicy, do której przyszedł, by to zrobić. Perła do pewnego czasu w swoim życiu nie miała chyba najgorzej, do czasu, póki żył jej Pan - zmarł jakieś dwa lata temu. Potem zamieszkała u jego syna. Z kanapy musiała przestawić się na podwórko, z zakazem wchodzenia do domu. A ona bardzo do domu chciała, do ludzi. Popłakiwała pod drzwiami, co drażniło "opiekuna". Nie jest wymagającą suczką. Tęskni za tym, co kiedyś miała. Za tym, do czego ją przyzwyczajono. Przebywa w bardzo przepełnionym domu tymczasowym. Z psami dogaduje się lepiej niż z suczkami. Na koty nie reaguje. Jest spokojna. Sporo sobie posypia. W poznanym otoczeniu bardzo dobrze sobie radzi mimo braku wzroku. Łącznie ze schodami. Perełka jest wysterylizowana. Lubi pieszczoty, przychodzi do człowieka i kładzie łepek na kolanach. Lubi spacery. Jest suczką średniej wielkości. Czy jest gdzieś dom, który zechce dać jej lepsze życie...?