Mimo iż jestem psem, to mam coś w sobie ze smoka. Ogromny, pełen mądrości łeb, doświadczenie liczone w latach. Siły mam jak niejeden pies. Bez problemu pokonałbym lwa. Łapy mam niczym płaz. Przepłynąłbym niejeden ocean. Wcieliłbym się w rolę nie jednego zwierza, także psa. Chociaż wszyscy zgodnie wołają na mnie Gumiś. I chociaż soku z jagód nie lubię, to energicznie po lesie brysiam. Może trochę jak z "Kubusia Puchatka" Tygrysek? Gdybym miał być jednak żywiołem wybrałbym wiatr. Bo z boksu wyrywam i gnam. A gdybym miał odegrać rolę, zagrałbym przyjaciela - najwierniejszego psa. Chociaż wcale nie muszę tej roli grać. Wierność bowiem trenuję od urodzenia. Gumiś został podrzucony pod schronisko. Cierpi na chorobę łapek i potrzebuje leczenia w dobrych warunkach - przede wszystkim w suchym otoczeniu, żeby maści i kremy miały szanse zadziałać. Gumiś jest bardzo spokojnym ale wciąż gnającym na przód wesołym psiakiem. Wtula swoją wielką głowę w człowieka i domaga się pieszczot. To takie dobre serce w ciele olbrzyma które już raz zostało zranione. Pilnie potrzebny dom, chociażby tymczasowy, gdzie skuteczniej będzie można zadbać o powrót do zdrowia jego spuchniętych łapek.