Każdy mój siwy włos to utracony dzień, w którym, nie było mi dane kochać. Starość przyszła nie wiadomo skąd. Zupełnie zapomniałem czym jest wolność. Jestem tu pięć lat. Skazany na odrzucenie i samotność. Mój starczy, zmęczony pysk nie wzbudza już żadnych emocji. Przeżyłem większość życia w niewoli i sam. I wiem, że nigdy już tego nie zmienię. Odejdę za kratami boksu. Nie pozostanie po mnie najmniejszy ślad. Nie przywoła nim o mnie wspomnienia. A chciałbym zrobić jeszcze coś. Jedną rzecz nie dla mnie lecz jednego innego psa. Ocalić go przed latami w schronisku, przed którymi nie uchroniłem się ja. Nim zasnę obiecaj, że uratujesz bezdomne serce. I wymażesz kraty sprzed jego oczu. Kubuś ma ok. 10 lat. Połowę życia spędził w schronisku. Mimo to wciąż merda z nadzieją ogonem. Towarzyski, wciąż pełen energii. Wzorowo zachowuje się na spacerach. Ma bardzo łagodne usposobienie. Uwielbia kontakt z człowiekiem. Niestety nie akceptuje innych psów. Może zbyt długo czeka w nieszczęściu by chcieć się podzielić swym człowiekiem z innym psem?