Zrobię co będziesz chciał/chciała. Podam łapę, poproszę stojąc na 2 łapkach. Będę Cię kochać, lizać, będę chodzić za Tobą krok w krok tylko błagam daj mi dom.
Samotność mnie zabija. Mam Edytkę, która się mną opiekuje, jednak jestem jednym z kilkunastu psiaków w hotelu. Nie mam domu, nie mam rodziny. W sumie to nie mam nic, poza moim ukochanym kocykiem w budzie, na który co noc wylewam moje malamucie łzy.
Dlaczego? Dlaczego wciąż jestem bezdomna? Dlaczego każdy przechodzi koło mnie obojętnie. Dlaczego moje oczy jeszcze nikogo nie zaczarowały? Podobno jest w nich tyle smutku i tęsknoty.
Podobno patrzą tak, jakby umiały prześwietlić na wylot. Podobno widać w nich moją malamucią, smutną duszę. Szkoda, że nikt nie zadał sobie tyle trudu, aby w nie spojrzeć choć na chwilę i dać mi szansę..
Mam 8 lat. Zapłaciłam zdrowiem za ludzką głupotę. Moje łapki nie są już tak sprawne jak kiedyś, jednak wciąż biegam, bawię się, szaleję.
Czasami tylko w gorszy dzień łapiny potrzebują wspomagacza na stawy ( koszt ok. 20 zł/ mc).
Kocham ludzi, dużych i małych. Mówią, że nikt nie zadbał o moją socjalizację, więc nie przepadam za innymi psami. Chętnie zostanę ukochaną jedynaczką. Umiem zachować czystość, jeździć w samochodzie, zostać sama w domu.
Chodzę na smyczy, umiem zachować się w mieście.
Nie ma ze mną żadnych problemów - nigdy nie byłam agresywna, nie warczałam na ludzi, nie gryzłam, nie szczekałam.
Mówią o mnie "misiek - przytulak". Kanapa, dywanik, ciepełko. Nie potrzebuję forsownych spacerów, nadaję się na 1 pólnocniaka.
Mieszkam u Edytki pod Łodzią.
Przekonałam Was chociaż w 1% ? Jeśli tak, błagam, zadzwońcie do Kasi. Dajcie mi szansę, spotkajcie się ze mną. Nie zawiedziecie się...
Jestem pod opieką Fundacji Adopcje Malamutów.
Lusia - zdrowa, odrobaczona, wysterylizowana, zaczipowana, zabezpieczona przeciwko kleszczom.

Kasia

Możliwy transport do innego miasta - byle warto było.
Dziękujemy za oferty do budy i kojca