Ja to chyba nie znajdę już domu… Moje dwie siostry zamieszkały w swoich własnych domkach, zostaliśmy tylko ja i brat. Nie wiem, dlaczego? Czy jestem brzydka? Chyba nie, moje siostry były do mnie bardzo podobne, a po nie ktoś przecież przyjechał… Więc co- niegrzeczna, tak? Tylko że ja wcale nie jestem niegrzeczna! Zadziorna i rozszczekana – to prawda; wszędzie mnie pełno i nie boję się zaczepiać nawet większych od siebie, bo może akurat zechcą się ze mną pobawić – tak, ale przecież takie właśnie powinno być psie dziecko! Wiesz, mam już prawie pięć miesięcy, boją się, że będę musiała na zawsze pozostać w hoteliku… Proszę, zadzwoń i powiedz, że ze wszystkich obecnych tu ze mną piesków, to właśnie mnie wybierasz. Nie będziesz się ze mną nudził, słowo! Szczenięta szybko dorastają, trzeba je wychować na mądre i dobre psy. Adoptując psa, bierzesz na siebie odpowiedzialność za jego los na resztę jego życia. Psa nigdy nie można porzucić. Żaden wyjazd, kłótnia w rodzinie, narodziny dziecka czy przeprowadzka nie zwalniają nas z człowieczeństwa. Zwierzę nie jest rzeczą!