Moje marzenia o ciepłym domu zagłuszał chłodny wiatr bijący o starą, zniszczoną budę. Z pragnienia wolności kpił łańcuch na mojej szyi, który ciągnął na dno resztki mej nadziei. Patrzyłam w dal. W chudszego ode mnie psa, który zataczał się na cienkich łapach. Współczułam mu i sama kuliłam się z głodu i bólu. I śniłam za nas obojga. O miskach z niekończącą się karmą. I codziennie budziło mnie ponownie burczenie raz w jego, raz w moim brzuchu… Strach o życie odbierał nam wszystko. Przerażenie w oczach, w których dostrzegasz wyrządzoną krzywdę. Skulony ogon, spuszczony nieśmiało łeb. Jakby chciała powalczyć o normalność. A jednak straszny jest nawet dla niej jej własny cień, który po cichu kradnie jej zaufanie… Misia razem z drugim psem została odebrana interwencyjnie przez inspektorów OTOZ Animals. Wychudzone, brudne, zapchlone, z zapaleniem uszu. W misce z wodą zgniły liść. Ciążący łańcuch na szyi i rany zadawane od kolczatki. Pierwsze dni widzieliśmy tylko jak łapczywie rzuca się na jedzenie. Jakby chciała nadrobić wszystkie zaległe posiłki i przegonić na zawsze swój głód. Dzisiaj nadrabia szczęście. Misia szuka spokoju. Ludzi, którzy pogodzą się z jej drobnymi krokami w stronę ufności. Ostrożnie podchodzi do mężczyzn. Jakby widziała swojego kata z przeszłości. Na spacerach rwie w stronę wolności. Jednak wraca na zawołanie do człowieka. Grzecznie siada i patrzy w oczy. I czeka. Na kolejne powody do radości. Misia obecnie jest w trakcie leczenia. Musi mieć zakrapiane uszy i oczy. Jednak z wielką nadzieją szukamy już dla niej domu, który zapewni jej wolność, pełną miskę i ciepłe posłanie. A ona odwdzięczy się wiernością, miłością, oddaniem.