Całe życie byłem czyimś przyjacielem... tzn. prawie całe życie, bo na ostatnie dni zostałem potraktowany jak.... zepsuty, zawadzający przedmiot... Jestem starszym, ledwo widzący psem... Trafiłem do klatki, wyłapali mnie jako bezdomnego, nikomu niepotrzebnego kundla... mnie zadbanego, dobrze do tej pory odżywianego starszego pana. Tutaj, w klatce, gdzie wszystko jest obce, gdzie nie znam miejsca i otoczenia boję się wszystkiego... podupadam na zdrowiu, przez stres, strach i gorsze warunki. Opiekunowie stają na głowie, żeby chociaż umieścić mnie w domu tymczasowym... no ale nikt nie chce bo, co ze mnie za pies... w takim stanie to już chyba jestem potrzebny komuś jak "zaraza", czy "kula u nogi". Przecież takie psy jak ja to już szans nie mają.... a jednak opiekunki się nie poddają i umieszczają ogłoszenia, gdzie się da... A może akurat się uda.... już sam nie wiem... Może jednak znajdzie się ktoś, kto mnie pokocha? Będzie chciał być moim nowym przyjacielem? Poczekam... tylko, czy ja mam czas... :(