Schroniskowe psy to najczęściej zwierzęta zupełnie anonimowe, numerki bez historii, przeszłości, z niewesołymi prognozami na przyszłość (szczególnie jeśli są "bardziej dojrzałe"). Często porzucane, błąkające się, podrzucone pod samo schronisko, czy poszkodowane z wypadkach komunikacyjnych.
Jednym z takich schroniskowych numerków jest Pako - smutna, zrezygnowana, starsza chudzina - nie wiemy co działo się z nim kiedyś, wiemy natomiast, że od kilku miesięcy tkwi w schronisku, gdzie staje się coraz bardziej apatyczny, wycofany, jakby nie wierzył, że jeszcze kiedyś spotka go coś dobrego.
Pako (esperanto - paco) znaczy spokój. To właśnie słowo najlepiej opisuje tego starszego, dystyngowanego psiego dżentelmena. Zawsze bardzo opanowany, bez szaleńczego machania ogonem na widok człowieka, rzucania się na kraty, prób zwrócenia na siebie uwagi... Pako zawsze spokojnie czeka w koncie, nie jest wylewny, ale gdy już dosięgnie go ręka człowieka wtula w nią łepek i zerka jakby chciał mu dać do zrozumienia, że miło byłoby mieć takie mizianie już na stałe..... bo Pako choć nienachalny bardzo lubi kontakt z człowiekiem. Psiak ma około 8 lat, wśród przodków miał pewnie asta, jest średniej wielkości, dogaduje się z innymi psami, nie wiemy jak z kotami.
Pako czeka na swoich nowych ludzi w schronisku, w woj. dolnośląskim