Schroniskowe, porzucone, czasem załamane, czasem "obrażone", że jego człowiek, jego przyjaciel, tak go potraktował, pozbył się, zostawił, zapomniał........ Piegus był chyba z gatunku tych obrażonych. Podchodził początkowo do kraty (może dlatego, ze resztka tlącej się w nim nadziei podpowiadała, że to jednak jego człowiek wrócił ????), kiedy jednak okazywało się, że to obca osoba Piegus odchodził, odwracał się i nie był zainteresowany..... nie chciał "jakiegoś człowieka", chciał "swojego człowieka".... Smutek mieszał się z żalem, złość z czasem przerodziła się w obojętność.... Piegus już chyba nie wierzy w ludzi... w ich miłość, oddanie, wierność... może nie chce zwracać na siebie uwagi, nie widzi powodu, by podchodzić do krat.... rzadko mu się to zdarza... nie towarzyszy temu ani wesołość, ani żywiołowe merdanie ogona, przychodzi, popatrzy.... Piegus potrzebuje kogoś, kto przywróci mu wiarę, kogoś, kto da mu czas. Pozwoli się oswoić, zaufać, pokochać, zacząć cieszyć się na jego widok... to nie jest psiak, który każdemu wskoczy na kolana, ale gdy już pokocha, nigdy nie zdradzi.... Piegus ma około 2,5 roku, w schronisku ponad rok. Przypomina trochę wyżła. Dogaduje się z psami. Jest łagodny. Kontakt w sprawie Piegusa: