Perełka jest niezwykle delikatna i wrażliwa. I śliczna:). Na obecnym etapie socjalizacji Perełka nie pozwala zabrać się jeszcze na spacer. Trafiła do schroniska wraz z matką. Obie skrajnie wylęknione, przerażone otaczającą je rzeczywistością. Jedynym sposobem na kontakt z nimi były przysmaki, które matka brała z ręki łapczywie, ale Perełka - ukradkiem. Wkrótce suczki zamieszkały w oddzielnych kojcach. Sunia nadal jest pełna obaw. Gdy strach ją ogarnia, poszczekuje. A to zza krat, a to - z budy. Na szczęście smakołyki są dostateczną pokusą i Perełka potrafi już ofiarować cień swojego zaufania. Pozwalała na dotyk, głaskanie. Na swój pierwszy spacer została wyniesiona do lasu. A tam? Można było zaobserwować powolną ewolucję dezorientacji i lęku w subtelne zainteresowanie nieznanym miejscem. Były chwile delektowania się otaczającymi ją leśnymi zapachami. Były też pierwsze nieśmiałe kroki. Warto kontynuować pracę z Perełką, pielęgnować jej ciekawość świata i budować pewność siebie. Ogrom miłości, czas, zrozumienie i cierpliwość to leki na jej lękową postawę. Perełka po adopcji Gucia, towarzysza z boksu, została przeniesiona do innego sektora. Niestety, po przeprowadzce bardzo zmienił się stosunek Perełki do ludzi. W pełni akceptuje panią Hanię, opiekunkę sektora, bardzo się cieszy na jej widok, lubi i pozwala się dotykać i głaskać. Inne osoby, nawet znane, odstrasza, nie pozwala na dotyk. Nie chodzi więc na spacery. Nowy towarzysz Perełki to Misio, pies od szczeniaka w schronisku, powoli przełamujący swe lęki przed człowiekiem. Perełka z Misiem to takie włoskie małżeństwo - kłócą się, a za chwilę bawią i biegają razem. Perełka czeka na cierpliwą osobę, którą będzie mogła obdarzyć swoim pięknym uśmiechem. Płeć: suczka, ur. 2012/2013(?), wielkość: średnia, sterylizacja: info wkrótce. Kontakt w sprawie adopcji: wolontariuszka Agnieszka , ; wolontariuszka Ania .