Nazywam się Rusałka. Nazwano mnie tak, bo to imię kojarzy się istotami lubiącymi wodę. Moja historia związana jest z deszczem i burzą. Trafiłam bowiem do azylu podczas strasznej burzy. Padał deszcz, wiał silny wiatr, błyskało, grzmiało, a ja wystraszona siedziałam w zaroślach. Bardzo się bałam i nawet jak burza się już skończyła, ze strachu nie mogłam ruszyć się z miejsca. Zobaczyłam kobietę, która podchodziła do kojców, w których były psiaki i sprawdzała, czy wszystko jest w porządku. W pewnym momencie mnie zauważyła. Podeszła i delikatnie wzięła mnie na ręce i zaniosła do domu. Byłam cała mokra i przemarznięta. Dostałam ciepłe jedzenie i otulono mnie kocem. Zostałam też zawieziona do weterynarza. Okazało się jednak, że poza pchłami i brudną, zaniedbaną sierścią, nic mi nie dolega. Jestem młodziutka suczką, średniej wielkości. Zostałam odrobaczona, odpchlona i zaszczepiona. Wykonano też zabieg sterylizacji. Najprzyjemniejszy był jednak pobyt w salonie piękności dla psów. Zostałam tam wykąpana, obcięta i tak ładnie zaczęłam w końcu pachnieć. Moi opiekunowie mówią, że jestem kochaną i bardzo wierną sunią. Nie przeszkadzają mi inne psy. Uwielbiam towarzystwo ludzi i zabawę z dziećmi. Najchętniej nie odstępowałabym swoich opiekunów na krok. Jestem im wdzięczna, że zapewnili mi bezpieczeństwo i dach nad głową. Teraz szukają dla mnie domu, w którym stanę się dla kogoś najukochańszym psem na świecie i kto mnie nigdy nie porzuci. Czekam na takiego człowieka z utęsknieniem i marzę, że będę kiedyś miała kochających opiekunów. Stowarzyszenie Pomocy dla Zwierząt "Azyl na Koziej" w Świebodzinie