Sagito każdego wieczoru, na zakończenie jednego dziennie spaceru :( siada naprzeciw zachodzącego słońca i ze smutkiem wpatruje się w dal. O czym myśli? Co go gnębi? Wiemy o tym doskonale: mijają dni, tygodnie, a on nadal tkwi w kojcu... Widzi psy, które odchodzą ze swoimi ludźmi, żegna je głośnym szczekaniem... Potem ze spuszczoną głową odchodzi do budy, wtula się w swój niebieski kocyk ze łzami w oczach... Zawiedziony... Roztrzęsiony... Znowu nie wybrali jego... Podaruj Sagito kawałek mieszkania! On Ci odda całe swoje serce!!! Udostepnij, zadzwoń, Sagi czeka. Ma dopiero 2 lata, jest zdrowy, zaszczepiony i odrobaczony. Uwielbia spacery, umie zachować w domu czystość, zna komendy.