Marny los spotkał tę delikatną, wycofaną sunię. Urodziła się i wychowała na terenie zakładu kamieniarskiego. Jej bracia zostali adoptowani przez pracowników, suczki jednak nikt nie chciał. Jak to się stało, że nikt nie wypatrzył ślicznej, pięknie umaszczonej, kudłatej kulki ? Koszmar bezdomności, bycia bezpańską trwa całe jej życie. Suńka nie zaznała w swoim życiu niczego. Nie wie kto to kochający człowiek, nie jest oswojona z głaskaniem, ominęły ją szczenięce zabawy, miziania, podgryzywanie właścicielom nogawek, wylegiwanie na kanapie obok swojego ludzia... Zna tylko huk, ciężkie maszyny i otaczający wszystko pył. Wszystko to zaowocowało wycofaniem i lękliwością. Zupełny brak socjalizacji sprawił że Sara jest nieufna (ale nie agresywna), tak naprawdę nie wie czego może oczekiwać od dwunożnych istot. Dużo cierpliwości i miłości wolontariuszy sprawiło, że suńka zaufała, daje do siebie podejść, pogłaskać się i nawet cieszy się na widok człowieka - tylko tego, którego zna. Sunia nie ma jeszcze pojęcia do czego służy smycz, zupełnie nie cieszy się na jej widok, wręcz przeciwnie - boi się. Najlepszy byłby dla Sary domek z ogrodem, gdzie mogłaby początkowo mieszkać w porządnym kojcu i powoli przyzwyczajać się do nowego człowieka, dotyku, spacerów. Z czasem nauczyłaby się też zasad panujących w domu. Sara potrzebuje ludzi, którzy nie idą na łatwiznę, którzy są w stanie włożyć pracę i serce by potem cieszyć się wspólnymi chwilami z tą śliczną, lecz zapomnianą przez świat suńką. Sara przebywa obecnie pod opieką Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami w Jaworze. Kontakt: