Jakim człowiekiem trzeba być, żeby niewidomego psa wrzucić za ogrodzenie schroniska i uciec? Jakim draniem był ktoś, kto zrobił to Daktylowi? Wyobrażacie sobie - niewidomy pies, wrzucony nagle na teren tysięcy psich nieszczęść - mnóstwo obcych zapachów, w tym zapach strachu, hałas jak to w schronisku... co czuł Daktyl? Ludzie to potwory bez serca... Daktyla zabralismy jak najszybciej się dało do domu tymczasowego, tutaj dochodzi do siebie, jest już wykastrowany, jest też po konsultacji u okulisty - niestety ślepota nieodwracalna - PRA czyli postępujący zanik siatkówki wada sznaucerów rozmnażanych bezmyślnie i bez badań. Oczy nie widzą i nie będą widzieć, ale tez nie bolą i nie trzeba niczego z nimi robić - trzeba pokochać Daktyla takim, jaki jest.
Daktyl ma około 2 lata. Jest przyjazny do psów, pod warunkiem że nie są wobec niego zbyt nachalne. Coraz lepiej sobie radzi ze swoją niepełnosprawnością, szybko się uczy. Przyjazny wobec człowieka, ufny i radosny. To energiczny piesek, uczestniczy w życiu domowym, nie nadaje się dla ludzi, którzy myślą, że niewidomy pies będzie tylko leżał w kącie i się nie ruszał.
Musi być prowadzany na smyczy bo inaczej pędzi przed siebie. W znanym terenie po pewnym czasie powinien się dobrze orientować. Umie już wchodzić po schodach i schodzić - oczywiście asekuracja smyczą na początku konieczna. Potrafi zostawać sam w domu, raczej nie szczeka chyba że chce wyjść na dwór. Nie brudzi w domu i nie niszczy przedmiotów. Lubi dzieci, ale muszą być już rozumne, do malutkich dzieci nie zostanie oddany.
Daktyl przebywa w okolicy Myszkowa woj. śląskie

Sznaucery w Potrzebie
tel.