Witajcie, mam na imię Zack. Urodziłem się cztery lata temu, ale niestety nie pamiętam, gdzie… Z mojej przeszłości pamiętam tylko, że mieszkałem w wielu miejscach, ale niestety w każdym niezbyt długo… Brzydki jestem, czy co? Nikomu się nie podobam i nikt mnie nie chce, bo gdyby było inaczej, już dawno rozrabiałbym w swoim domu, a tak, to ciągle mieszkam w hotelu. Tutaj nie jest tak źle, jest tu dużo psów, niektóre łaciate, i jestem do nich podobny, no ale sami przyznacie, że hotel, to nie dom, gdzie ma się swoją rodzinkę, cały czas tą samą… Można ją kochać, nie trzeba ciągle uczyć się kochania coraz to innych ludzi…. Można by było wreszcie zacząć żyć, jak normalny pies. Można by było postarać się być grzeczniejszym, jakby było dla kogo. A tak, to mi się nie chce… Nie mam dobrej motywacji. Jakby mnie ktoś pokochał, jakby mi dał szansę, to ja bym się też bardziej postarał. Pewnie na początku byłoby mi się trudno do tego przyzwyczaić, no bo wiecie, teraz to ja właściwie robię sobie co mi się podoba, a że najczęściej podoba mi się gryzienie i rozrywanie na strzępy różnych rzeczy… Czasem sobie myślę, że to przez stres… Kiedy patrzę, jak moje koleżanki i koledzy znajdują domki, jacy są potem szczęśliwi, to mi smutno… Zazdroszczę im. No i potem muszę odreagować, sami rozumiecie… Chciałbym znaleźć domek, taki mój, na zawsze. To takie moje marzenie. Psie marzenie. Nie wiem, czy się spełni, ale na wszelki wypadek podaję numer do kontaktu w sprawie mojej adopcji. Dzwońcie do pani Basi – Moją adopcję patronuje Stowarzyszenie Beagle w Potrzebie