Zaraz minie piąty rok pobytu Balbiny w schronisku. Niedługo dobije do dziesiątego roku życia, a jak wiadomo duże psy nie żyją zbyt długo. Z prostego rachunku wychodzi, że Balbi spędziła już prawie połowę swojego życia w małym i zimnym boksie. Nie zimnym dlatego, że nie pomieszczenie nie jest ogrzewane, ale dlatego, że nie ma tam nikogo. Zawsze najgorsze dla mnie jako wolontariusza jest widzieć smutny wyraz oczu Balbiny. Patrzy się milcząco, zadając niewypowiedziane pytania. Bo we dwie nie możemy zrozumieć czemu nikt nie chce przygarnąć takiego fajnego psa. No może, Balbi nie akceptuje innych psów, ale zachowuje się naprawdę bardzo grzecznie. Jasne, Balbina jest chora. Wiecie, rak to nie jest fajna sprawa, do tego złośliwy. Głównie guzy na łapach. Na początku roku jeden został wycięty. Z miesiąc temu przeszła operację wycięcia listwy mlecznej. Pomimo tego jest w naprawdę dobrej formie fizycznej. Zawsze cieszy się na spacer, choć tylne nogi czasem trochę powłóczą. Zdarzy się jej czasem potknąć, ale nie zwykła przejmować się takimi błahostkami. Idzie dalej, bo każda chwila na zewnątrz jest zbyt cenna.
Poza personelem schroniska Balbinę wspiera wolontariusz Asia Otremba ,
Adopcja jest możliwa, na podstawie minimum trzech wizyt w schronisku – o ile wzajemne relacje z osobą zainteresowaną nie budzą od początku jakichkolwiek wątpliwości.