Nie ma drugiej takiej zagadki w Mruczarni jak nasz Alik. Kocurek urodził się około 2013 roku. Razem z Filutką wylądował na lodzie przez przeprowadzkę swojej opiekunki. Pani nie chciała mieć już kotów. A może i chciała, ale na pewno nie te dotychczasowe. Alik, chociaż młodszy i zdrowszy, o wiele gorzej niż Filutka znosił zmiany. Gdy do nas przyjechał rozpłaszczył się w klatce na podłodze i próbował ukryć za szmatką. Jednak wymagało to takiej gimnastyki, że postanowił, że zniknie sobie inaczej: schylając główkę w dół i patrząc na swoje łapki. Dostał więc biedaczek budkę, w której natychmiast się schronił i noska z niej przez długi czas nie wychylał. Trwało to kilka miesięcy, Sytuacja zaczęła się zmieniać kilka tygodni temu, dzięki takiej jednej, miłej Kasi. Nasza Wolontariuszka spędzała długie godziny mówiąc do Alika i tłumacząc mu pewne sprawy... Przynosiła przysmaczki i pokazywała różne kocie zabawki. Alik w końcu się przekonał. Najpierw wyszedł z budki, później z boksu, a jeszcze później podszedł do Kasi...Teraz kocurek wychodzi też do innych wolontariuszy, daje się głaskać, strzela baranki, a ostatnio nawet zaczął pokazywać brzuszek! I musicie nam wierzyć na słowo – mieliśmy okazję głaskać wiele kotów, ale futerka Alika nic nie przebije. Jest miękkie, troszkę dłuższe, aksamitne i błyszczące