Czy wiecie jak to jest nie mieć swojego kąta z mięciutkim kocykiem, miseczki z jedzeniem, zabawek, rąk do głaskania? Ja wiem. Tak wyglądało moje życie jeszcze kilka miesięcy temu. Nikt nie wie, dlaczego znalazłem się na ulicy. Było ciężko - nie byłem lubiany. Inne koty mnie nie akceptowały, odganiały od pojemników z jedzonkiem. Przemykałem cichutko pod siatką, chowałem się w zaroślach i czekałem, aż stado opuści miejsce karmienia. Widząc znajomego człowieka biegłem na powitanie licząc na smaczny kąsek i odrobinę czułości.Pewnego dnia jedna znajoma ciocia zabrała mnie do fundacji. Miałem szansę na domek, ale ostatecznie nic z tego nie wyszło ? Było mi bardzo smutno i choć jest mi ciepło, mam, co jeść to trochę trudno mi się odnaleźć w fundacyjnej rzeczywistości. Nauczyłem się sobie jakoś radzić, ale stresuje mnie taka duża liczba kocich kolegów. Muszę w być w ciągłej gotowości. „Uciekaj albo pacnij łapką” to moje motto ? Czasami odbija się na to ciociach i wujkach. Biegnę się przywitać, ale za chwilę macham łapką i nie jest to powitanie. A ja przecież bardzo lubię głaskanie, smyranie i drapanie za uszkiem. Lubię też zabawę wędką i branie na rączki. Potrafię się przytulić do człowieka.I tak sobie myślę, że jak bym miał takiego Dużego/Dużą na wyłączność to wszystko byłoby inaczej. Najbardziej to marzę o domku bez innych kotów, żebym mógł się czuć w pełni swobodnie. Choć jeśli w tym domku będzie już miły kolega lub urocza koleżanka to też dam radę. A może wiecie gdzie jest to moje miejsce na ziemi?Tygrysek ma około 4 lat. Jest wykastrowany, w pełni kuwetkowy, nie wybrzydza w jedzeniu. Testy FIV/FeLV - ujemne. Kontakt w sprawie adopcji (po godzinie 16.00) - Agnieszka +48... lub Magda +48... .