Rasa wywodzi się z Niemiec, nazwa pochodzi od nazwiska Fryderyka Ludwika Dobermanna jej twórcy, pierwszego hodowcy, który był również poborcą podatkowym, właścicielem zakładu przerobu odpadów rzeźnianych, a także hyclem. Przypuszczalnie najostrzejsze ze złapanych psów rozmnażał, kojarząc ze znanymi wówczas „psami rzeźnickimi”, pochodzącymi od dawnych rottweilerów, pomieszanych z występującymi w Turyngii psami owczarskimi o maści czarnej z kasztanowym podpalaniem.
więcej
Rasa wywodzi się z Niemiec, nazwa pochodzi od nazwiska Fryderyka Ludwika Dobermanna jej twórcy, pierwszego hodowcy, który był również poborcą podatkowym, właścicielem zakładu przerobu odpadów rzeźnianych, a także hyclem. Przypuszczalnie najostrzejsze ze złapanych psów rozmnażał, kojarząc ze znanymi wówczas „psami rzeźnickimi”, pochodzącymi od dawnych rottweilerów, pomieszanych z występującymi w Turyngii psami owczarskimi o maści czarnej z kasztanowym podpalaniem. Wyhodowane psy były czujne, często były używane jako psy stróżujące i policyjne, z czasem otrzymując przydomek „psów żandarmów”. Używano je również do tępienia dużych gryzoni.
Na początku zeszłego wieku doberman został oficjalnie uznany za psa policyjnego. Typowy doberman to według wzorca pies średniej wielkości, silny i dobrze umięśniony. Zachowując moc, powinien być jednocześnie elegancki i szlachetny w liniach. Powinien być dobrym psem rodzinnym, do towarzystwa, obrońcą i psem służbowym.
Sylwetka dobermana powinna być zbliżona do kwadratu, szyja smukła i dobrze umięśniona. Dymorfizm płciowy winien być wyraźnie zaznaczony, a wygląd jak u płci przeciwnej jest wadą dyskwalifikującą. Głowa dobermana winna być sucha, oczy o kształcie migdała, ciemnych tęczówkach i żywym wyrazie, barwa nosa zgodna z umaszczeniem. Mocne szczęki i dobrze wypełniona kufa. Uszy oklapłe, dosyć wysoko osadzone, często cięte na typ tzw. "wiewiórki". Tam, gdzie cięcie uszu jest niedozwolone pożądane są średniej wielkości, przednimi krawędziami dobrze przylegające do policzków.
Doberman jest psem o zrównoważonym, silnym charakterze. Mimo swego temperamentu i ruchliwości potrafi zachować spokój. Jest psem przywiązującym się silnie do członków rodziny, jego kontakty z dziećmi powinny być pod nadzorem osób dorosłych. Wymaga bliskiego kontaktu z człowiekiem oraz szkolenia w zakresie posłuszeństwa ogólnego. Pełen temperamentu i energii, wymaga sporej, codziennej porcji ruchu.
Brak podszerstka i delikatna skóra sprawiają, że pies ten w zimniejszym klimacie stosunkowo łatwo marznie. Jego krótki, twardy i ścisłe przylegający do skóry włos nie wymaga wiele pielęgnacji.
zwin